استیو ویتکاف، نماینده ویژه آمریکا در امور خاورمیانه تاکید کرده است که هر توافقی باید «توافق ترامپ» باشد. تیم ترامپ میتواند در دیپلماسی با ایران موفق شود، اگر پنج اصل اساسی را بپذیرد. درحالیکه دور دوم مذاکرات هستهای میان ایالاتمتحده و ایران آغاز میشود، بیاعتمادی و بدبینی میان دو طرف همچنان در سطح بالایی باقی مانده است. دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، همچنان به تهدید ایران ادامه میدهد. من چون سالها بهعنوان دیپلمات خدمت کردهام، درک میکنم چرا رهبر عالی ایران، بهدرستی با احتیاط رفتار میکنند. ایشان اخیرا گفتهاند: «ما نسبت به طرف مقابل بسیار بدبین هستیم، اما نسبت به تواناییهای خود خوشبینیم.»
روزنامه وال استریت ژورنال به نقل از تحلیلگران امنیتی نوشت: «اسرائیل به دنبال آن است که قدرتهای جهانی را متقاعد کند تا سیستم فدرالیسم را در سوریه پیاده کننند، همزمان تلآویو اعلام کرده بودجهای برای جامعه دروزی در بلندیهای جولان در جنوب سوریه اختصاص میدهد.»
همانطور که در بسیاری از موارد با ترامپ دیدهایم، آنچه در ابتدا غیرقابلتوضیح به نظر میرسد، منطقی در پس خود دارد، منطقی که البته مملو از مشکلات و خطرات است.
اگر ویتکوف به اسرائیل نیاید و روی میز نکوبد و به بی بی با بیحوصلگی بگوید «این بازیها را تمام کنید»، مرحله بعدی وجود نخواهد داشت. در پایان فقط این را میتوان با قطعیت گفت که نتانیاهو تصمیم گرفته است که از سیاست اسموتریچی پیروی کند. شخصی که خیلی راحت آمد و اعلام کرد تا آنجا که به ما مربوط می شود، ۲۴ نفر دیگر خواهند مرد.
« حضور جنگندههای پیشرفته سوخو-۵۷ در ایران میتواند پیامی به رژیم صهیونیستی باشد که در صورت اقدام علیه ایران، ممکن است روسیه نقش فعالتری در دفاع از تهران ایفا کند.»
هیل نوشت: بهرغم لفاظیهای دونالد ترامپ رئیسجمهوری آمریکا در نشان دادن قدرت و موفقیت خود، رژیم او در واقع شکننده است و محکوم به ناکارامدی و فروپاشی و یا هر دو است.
بزرگترین قدرتهای اروپایی همزمان با تدوین برنامههایی برای آتش بس در اوکراین، به دنبال مصادره بیش از ۲۰۰ میلیارد یورو از داراییهای روسیه هستند.
ترامپ با تضعیف دموکراسیهای سنتی و نزدیکی به مستبدان، آمریکا را از اتحادهای باثبات و ارزشمند اروپایی و آسیایی دور کرده است. این سیاست کوتاهبینانه، روابط با همسایگان شمالی و جنوبی را به خطر میاندازد و منافع درازمدت کشور را قربانی منافع آنی و غیرشفاف میکند. برخلاف نظامهای دموکراتیک که با اعتماد، شفافیت و همکاری پایدار همراه هستند، تعامل با مستبدان نه تنها پرهزینه و نامطمئن است، بلکه نظم جهانی را شکنندهتر و غیرقابل پیشبینیتر میسازد.
ترامپ در پی جلب توجه بوده و هست و خواهد بود. در یک ماه گذشته او به معنای دقیق کلمه،آنچنان توجهات مردم آمریکا و جهان را جلب کرده که معادلی ندارد.
از آنجا که شرایط امروزی اوکراین یک شبه اتفاق نیافتاده و نتیجه سیر تحولاتی است که در بیش از سه دهه پس از فروپاشی شوروی رخ داده در این نوشته به رویکردی که این کشور اتخاذ کرده است با نگاه آسیب شناسانه نظری می اندازیم.
جلسه اخیر ترامپ و زلنسکی در کاخ سفید به بنبست رسید و شکاف میان دولت آمریکا و اروپا را آشکارتر کرد. ترامپ زلنسکی را بابت ضعف در مذاکرات سرزنش کرد، اما درخواست او برای تضمینهای امنیتی را رد کرد. نتیجه این اختلاف، حمایت محدودتر آمریکا از اوکراین و احتمال کاهش حضور نظامی ایالات متحده در اروپا بود. در عین حال، روسیه و چین از این وضعیت بهرهبرداری کرده و اروپا به دنبال تقویت استقلال نظامی و سیاسی خود است.