در ماههای نخست دومین دوره ترامپ، عربستان به محور سیاست خارجیاش بدل شده است. محمد بن سلمان با استفاده از ثروت نفتی و اصلاحات اجتماعی، جایگاه بینالمللی عربستان را تقویت میکند، اما بیثباتی منطقهای جاهطلبیهای او را به چالش میکشند. روابط ترامپ و بن سلمان حول توافقات اقتصادی میلیاردی و نفوذ سیاسی مشترک شکل گرفته، در حالی که سرکوب داخلی و فشارهای بینالمللی همچنان ادامه دارد.
«بر خلاف آنچه در یادداشت جدید ریاست جمهوری ترامپ علیه ایران مطرح شده، پرهیز از جنگ با ایران یک اولویت کلیدی برای سیاست منطقهای آمریکا محسوب میشود و ترامپ برای اجتناب از جنگ به سراغ روسیه رفته است.»
با این حال، در واکنش اروپا به بحران، نوعی تنش و دوگانگی پنهان به چشم میخورد. از یک سو، اروپا در تلاش است با تقویت اوکراین و حفظ توانایی این کشور برای ادامه مبارزه، پایبندی خود را به این درگیری نشان دهد. از سوی دیگر، دونالد ترامپ به دنبال آن است که اروپا را تحت فشار قرار دهد و جنگ را به پایان برساند. این اختلاف رویکرد میان اروپا و آمریکا، بهجای ترمیم، ممکن است شکاف میان این دو را عمیقتر کند.
با توجه به شرایط منطقه، سفر و رایزنیهای دفاعی میان عربستان و امریکا از اهمیت زیادی برخوردار است چراکه علاوه بر تنش فزاینده میان واشینگتن و تهران، شبح جنگ همچنان بر نوار غزه خیمه زده است.
در شرایطی که عربستان به کانون دیپلماسی منطقهای و فرامنطقهای تبدیل شده است، با این همه توافقهای حاصل شده در پایتخت این کشور عربی میتواند برای این بازیگر پرهزینه باشد و فعل و انفعالهای بازارهای انرژی را به اشکال منفی تحت تاثیر قرار دهد. از همین رو، ناظران براین باورند که ریاض درگیر بازی شده که در صورت برد آمریکا، پسلرزههای بسیاری برای این بازیگر در حوزه انرژی به همراه خواهد داشت.
واشنگتن اعلام کرده که ترامپ آماده است توافق مربوط به منابع طبیعی را که از هفته گذشته پس از درگیری وی با ولودیمیر زلنسکی در کاخ سفید، متوقف شده بود، نهایی کند، مشروط بر اینکه رئیسجمهور اوکراین با مسیر ملموسی برای آتشبس و مذاکرات با مسکو موافقت کند.
چند روز پیش از سقوط بشار اسد، روسیه اعلام کرد که نیروهای مسلح سوری که در حال پیشروی به دمشق بودند، تروریست هستند. اکنون، با قدرت گرفتن همان نیروها، مسکو فرصتی را برای گسترش نفوذ اقتصادی خود در سوریه و حفظ پایگاههای نظامیاش میبیند.
رهبران اروپایی قصد دارند از اقدامات جسورانه برای افزایش هزینه های دفاعی و حمایت از اوکراین حمایت کنند.
سوال اصلی این است که آیا ما به یک دور جدید از افول موقعیت آمریکا وارد میشویم یا حملات دولت دومِ ترامپ به اتحادها و نهادهای "قرن آمریکایی"، نمودهای عینی یک گذار جدید در عرصه بین المللی را نمایندگی میکنند. ما احتمالا پاسخ این پرسش را تا سال ۲۰۲۹ نخواهیم دانست.
دولت دونالد ترامپ مذاکرات محرمانهای با برخی از برجستهترین مخالفان سیاسی ولودیمیر زلنسکی در کییف انجام دادهاند.
دیکتاتوریها نه تنها از منظر اخلاقی اعتبار خود را از دست میدهند، بلکه خود را در معرض تجاوز مشروع از سوی ملتهای حامی حقوق قرار میدهند