«یک گزینه تعهد آمریکا برای جبران خسارات تهران در صورت خروج واشنگتن از توافق است. ایرانیها پیشتر پیشنهاد نوعی جریمه مالی را مطرح کرده بودند، اما در نبود یک پیمان رسمی، سازوکار اجرایی آن همچنان مسئلهساز است.»
روزنامه واشنگتن پست نوشت: خلا ناشی از سرنگونی دولت بشار اسد، تلاش ها برای مداخله خارجی در این کشور را افزایش داده است؛ موضوعی که میتواند صلح و ثبات در سوریه را به تعویق بیندازد و به تنش در منطقه ای که اکنون نیز درگیر جنگ است، دامن بزند.
چین به طور بیسروصدا از بشار اسد حمایت کرده است، از جمله از طریق وتوهای شورای امنیت سازمان ملل، سرمایهگذاریها و کمکهای مالی، اما برخلاف ایران یا روسیه، به طور مستقیم در جنگ سوریه دخالت نداشته است.
هیچ کشوری در خاورمیانه بیشتر از سوریه منفجر نمیشود. هرچه در سوریه اتفاق بیفتد، در سوریه نمیماند. به این دلیل که سوریه هم به عنوان یک عنصر کلیدی و هم به عنوان یک میکروکوزم (نمونه کوچک شده) از کل خاورمیانه عمل میکند. به عنوان یک عنصر کلیدی، وقتی فرو میریزد، اثرات آن در تمام جهات پخش میشود.
متفکر برجسته روابط بینالملل و استاد دانشگاه شیکاگو در پاسخ به سوالی درباره کمک روسیه و ایران به دولت سوریه در برابر شورشیان گفت: «تهران و مسکو به اسد دربرابر ناتوانی ارتش او هشدار داده بودند. اما با توجه به ناتوانی ارتش سوریه دربرابر شورشیان، ایران و روسیه نمیتوانستند بهجای آنها بجنگند.»
شواهد فزایندهای نشان میدهد که روسیه پیش از انتخابات ایالات متحده در ۵ نوامبر، حملات خود به اوکراین را تشدید کرده است.
«نشنال اینترست» در تحلیلی با اشاره به رویکردهای جدید راهبردی و تغییر موازنه قدرت در خاورمیانه نسبت به دوره نخست ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» تاکید کرد که آمریکا نمی تواند در پیشبرد کارزار ضدایرانی «فشار حداکثری» موفقیت به دست آورد.
ایالات متحده آمریکا و متحدانش با صدور بیانیهای مشترک در حاشیه نشست عقبه (اردن) که پیرامون تحولات سوریه برگزار شد، شروط خود را درباره آینده تعامل با دولت جدید در دمشق اعلام کردند.
تارنمای «بلومبرگ» امروز (شنبه) در تحلیلی مدعی شد: در حالی که ترکیه خود را به عنوان بازیگر اصلی در شکلدهی آینده سوریه مطرح میکند، سقوط حکومت «بشار اسد» به بیثباتی در خاورمیانه منجر خواهد شد.
«عبدالباری عطوان» تحلیلگر جهان عرب با اشاره به حملات رژیم صهیونیستی به سوریه، به همسویی آشکار آمریکا و تل آویو در این مسیر پرداخت.
ترامپ با سبک مدیریتی هرجومرجمحور خود، معمایی غیرقابل پیشبینی در سیاست خارجی آمریکا است. انتصابهای متضاد او، از تندروهای ضدایران تا افراد نزدیک به روسیه، پیشبینی راهبردهای او را دشوار کرده است. از ترور قاسم سلیمانی تا بیعملی در برابر اقدامات ایران، ترامپ ترکیبی از اقدامات ناگهانی و سکوت را به نمایش گذاشت.