برژینسکی و کیسینجر زندگیهایی موازی داشتند؛ به رؤسایجمهور مشورت میدادند و مسیر جنگ سرد را تغییر دادند. اما اگر امروز بودند، آمریکا را چگونه هدایت میکردند؟
دولت دونالد ترامپ مذاکرات محرمانهای با برخی از برجستهترین مخالفان سیاسی ولودیمیر زلنسکی در کییف انجام دادهاند.
دولت ترامپ با تأکید بر اولویتهای خود و نزدیکی به مسکو، قطعنامههایی در سازمان ملل ارائه کرد که حقوق حاکمیتی اوکراین را نادیده گرفت. این رویکرد نشانهای از کنار گذاشتن اصول بنیادین حقوق بینالملل و استفاده ابزاری از شورای امنیت برای ارسال پیامهای کوتاهمدت است. دیپلماتهای اروپایی و چینی نگران پیامدهای این تغییر هستند، در حالی که برخی کشورهای جنوب جهانی از این جهتگیری استقبال میکنند. این اقدامات نشاندهنده بازتعریف نقش سازمان ملل و تأثیرگذاری آمریکا در بحرانهای جهانی است.
اوکراین به شدت به حمایت نظامی و اطلاعاتی آمریکا وابسته است. در صورت قطع کمکها، تولید تسلیحات بومی و پهپادهای اوکراینی تا حدی میتوانند جایگزین شوند، اما جایگزینی موشکهای پاتریوت و اطلاعات پیشرفته آمریکا دشوار خواهد بود. اوکراین به دلیل تولیدات نظامی محلی و پیشرفتهای عملیاتی اخیر، نسبت به ادامه مقاومت امیدوار است. با این حال، کاهش کمکها خطر کاهش توان دفاعی، افزایش تلفات و عقبنشینی خط مقدم را به همراه خواهد داشت.
«فارن افرز» در تحلیلی با اشاره به بیش از یک دهه حضور ایالات متحده در سوریه تاکید کرد که منافع آمریکا از این پس نه با حضور در این کشور بلکه با خروج از آن و تعامل بیشتر با هیات تحریر الشام (HTS) و دولت جدید انتقالی در دمشق تامین می شود.
روزنامه وال استریت ژورنال به نقل از تحلیلگران امنیتی نوشت: «اسرائیل به دنبال آن است که قدرتهای جهانی را متقاعد کند تا سیستم فدرالیسم را در سوریه پیاده کننند، همزمان تلآویو اعلام کرده بودجهای برای جامعه دروزی در بلندیهای جولان در جنوب سوریه اختصاص میدهد.»
هیل نوشت: بهرغم لفاظیهای دونالد ترامپ رئیسجمهوری آمریکا در نشان دادن قدرت و موفقیت خود، رژیم او در واقع شکننده است و محکوم به ناکارامدی و فروپاشی و یا هر دو است.
ترامپ با تضعیف دموکراسیهای سنتی و نزدیکی به مستبدان، آمریکا را از اتحادهای باثبات و ارزشمند اروپایی و آسیایی دور کرده است. این سیاست کوتاهبینانه، روابط با همسایگان شمالی و جنوبی را به خطر میاندازد و منافع درازمدت کشور را قربانی منافع آنی و غیرشفاف میکند. برخلاف نظامهای دموکراتیک که با اعتماد، شفافیت و همکاری پایدار همراه هستند، تعامل با مستبدان نه تنها پرهزینه و نامطمئن است، بلکه نظم جهانی را شکنندهتر و غیرقابل پیشبینیتر میسازد.
جلسه اخیر ترامپ و زلنسکی در کاخ سفید به بنبست رسید و شکاف میان دولت آمریکا و اروپا را آشکارتر کرد. ترامپ زلنسکی را بابت ضعف در مذاکرات سرزنش کرد، اما درخواست او برای تضمینهای امنیتی را رد کرد. نتیجه این اختلاف، حمایت محدودتر آمریکا از اوکراین و احتمال کاهش حضور نظامی ایالات متحده در اروپا بود. در عین حال، روسیه و چین از این وضعیت بهرهبرداری کرده و اروپا به دنبال تقویت استقلال نظامی و سیاسی خود است.
توماس فریدمن، روزنامهنگار آمریکایی، رهبران عرب را نسبت به تسلیم شدن در برابر سیاستهای دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، بدون دریافت چیزی در مقابل، هشدار داد و از آنها خواست تا در تعاملات خود با او خواستههای روشنی را تعیین کنند.
تارنمای شبکه «الجزیره» در مطلبی نوشت: کشورهای اروپایی در حال کار بر روی تضمینهای امنیتی برای اوکراین در برابر روسیه هستند، در حالیکه دونالد ترامپ به صراحت اعلام کرده است که آمریکا چنین کاری را نخواهد کر، اما آیا آنها قادر به انجام این کار هستند؟