سیاست خارجی ترامپ بر پایه اولویتبخشی به منافع ملی آمریکا و تقلیل نقشآفرینی ساختارهای چندجانبه بنا شده است. این رویکرد ضمن تضعیف انسجام جبهه غربی، موجب بازتعریف روابط ایالات متحده با متحدانش شده؛ فرآیندی که آثار آن، حتی در فضای پساتر از دوران ترامپ نیز ادامه دارد.
یک کتاب جدید نشان میدهد که چگونه ایالات متحده و جنگ با عراق، ایران را به سوی دکترین نظامی نامتقارن و تقویت توان دفاعی بازدارنده، از طریق توسعه موشکهای بالستیک و شکلدهی به نیروهای همپیمان منطقهای سوق داده است.
پکن دریافته است که وقتی متحدان ایالات متحده برای کمک به واشنگتن مراجعه می کنند، با آمریکای خسته و پریشان مواجه می شوند که تمایل کمتری برای بازداشتن ایران دارد. متحدان امریکا در این بین با عدم قطعیت به سمت پکن متمایل می شوند. بنابراین این باعث می شود که نفوذ چین در امور نظامی خاورمیانه به میزان قابل توجهی افزایش یابد. پکن اکنون تجهیزات نظامی را به اکثر متحدان خاورمیانه ای ایالات متحده می فروشد.
مدتهاست که عراق درگیر یک بحران شدید در زمینه انرژی برق است که اخیرا با توقف برق رسانی از سوی ایران به این کشور عربی، بحران مذکور اوج گرفته است.
درباره روند دیپلماسی هستهای وین روایتهای متعارض و متفاوتی ارائه میشود. آژانسهای خبری از یکسو نسبت به احتمال دیدار مستقیم مقامهای ایرانی و آمریکایی در وین حساسیت نشان داده و موضوعی را مطرح کردند که هنوز از سوی مقامات رسمی دو کشور مورد پذیرش قرار نگرفته است. برخی دیگر از محافل خبری و تحلیلی به موضوع اخراج «ریچارد نفیو» طراح اصلی و مجری تحریمها از تیم آمریکا اشاره داشتند.
توماس گراهام، کارمند ارشد سابق دولت جورج دبلیو بوش، رئیس جمهوری اسبق امریکا و راجان منون، دانشمند علوم سیاسی در کالج شهر نیویورک و دانشگاه کلمبیا که متخصص جنگ، صلح و اخلاق است ایده تعلیق ۲۰ تا ۲۵ ساله در مورد عضویت اوکراین و جمهوری های دیگر شوروی سابق در ناتو را مطرح کردند و خاطرنشان ساختند که مسکو میتواند این سازش را بپذیرد، زیرا روسیه میداند که ناتو هرگز ممنوعیت صرف گسترش به این کشورها را نخواهد پذیرفت.
تحلیلگر مطرح عرب بر این باور است که آمریکا نه تنها از امارات در برابر یمن حمایت نمی کند بلکه در صورت احساس خطر پشت ابوظبی را خالی میکند.
ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه، در ماههای اخیر موفق شده است که دیپلماتهای غربی را مشغول نگه دارد. همه چیز از زمانی شروع شد که او تعداد قابل توجهی از نیروهای خود را به مناطق مختلف مرز روسیه با اوکراین نزدیک کرد.
امانوئل ورون، استاد و پژوهشگر آکادمی نیروی دریایی و مؤسسه ملی زبانها و تمدنهای شرقی در این باره می گوید: «گفتمان دیپلماتیک چین از منع گسترش سلاح های هسته ای حمایت می کند، اما در واقع چین در حال تقویت زرادخانه هسته ای خود است و تا حدی از برنامه هسته ای ایران حمایت می کند. این ابهام راهبردی به پکن اجازه می دهد تا خود را به عنوان یک بازیگر کلیدی در خاورمیانه قرار دهد.»
پوتین با ارائه کمکهای بزرگی به تهران، قصد دارد از غرب در پروندههای دیگری مثل اوکراین امتیاز بگیرد. در حالی که غرب و اسرائیل همچنان ایران را یک خطر بزرگ میدانند، پوتین در صدد فروپاشی نظام جهانی به رهبری ایالات متحده است و تعاملی که با پرونده ایران دارد، به همین منظور است.
گفته می شود رابرت مالی مسئول پرونده ایران در دولت آمریکا برای عبور از معضل تضمین های سیاسی و قانونی، اعطای «ضمانت های اقتصادی» را به ایران پیشنهاد کرده است. به این ترتیب که راه برای سرمایه گذاری کلان و گسترده شرکت های آمریکایی در بخش های مختلف اقتصادی ایران باز شود. در این صورت، شرکت ها و بخش خصوصی آمریکا برای حفظ منافع خود، در برابر تلاش هر دولتی در آمریکا برای خروج از توافق هسته ای و بازگرداندن تحریم ها، مقاومت خواهند کرد.