در مطلب این نشریه آمریکایی آمده است: این عملیات تاکنون در دستیابی به یکی از دو هدف اعلام شده خود یعنی ازسرگیری آزادی دریانوردی در دریای سرخ و برقراری مجدد بازدارندگی شکست‌خورده است.
کشتیرانی از طریق دریای سرخ و کانال سوئز باوجود حملاتی که تاکنون بیش از یک میلیارد دلار برای آمریکا هزینه در برداشته کماکان اندک است. شبه‌نظامیان نیز ضمن هشدار در مورد ورود ترامپ به “باتلاق” یمن، حملات خود را به اسرائیل و کشتی‌های جنگی آمریکا در منطقه تشدید کرده‌اند.
از سوی دیگر عدم شفافیت در مورد این عملیات که بزرگ‌ترین اقدام نظامی آمریکا در دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ محسوب می‌شود، وجود دارد. وزارت دفاع در مورد جنگ جاری جلسات توجیهی برگزار نکرده و فرماندهی مرکزی آمریکا (سنتکام) نیز صرفاً فیلم‌های مهیجی از برخاستن جنگنده‌ها از عرشه ناوهای هواپیمابر در رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌کند.
نگران‌کننده‌تر از موارد مذکور، مصرف فراوان مهمات نقطه‌زن در حملات شبانه‌روزی دو گروه ضربت ناوهای هواپیمابر آمریکا است. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان دفاعی، این مهمات محدود کاربرد بهتری در هر گونه درگیری آینده با چین خواهد داشت. این امر به‌ویژه در مورد موجودی محدود موشک‌های هوا پرتاب که در درگیری احتمالی برای تایوان حیاتی هستند، اهمیت دارد.
از سوی دیگر، اکنون و نسبت به هر زمان دیگری فوریت کمتری برای بازگشایی دریای سرخ و کانال سوئز به روی کشتی‌های تجاری وجود دارد چرا که جنگ تجاری ترامپ به‌قدری چشم‌انداز حمل‌ونقل جهانی را تیره‌وتار ساخته که نرخ کشتی‌های کانتینربر روبه‌کاهش بوده و شرکت‌های کشتیرانی چندان نگران تغییر و افزایش مسیر ارسال کالاهای خود از طریق جنوب آفریقا ندارند.
آمریکا قرن‌هاست که برای آزادی دریانوردی، در آب‌هایی که فاصله چندانی نیز با درگیری فعلی نداشتند، جنگیده است. آنچه که اکنون درک آن دشوار است آن است که چرا درحالیکه چالش‌های مهم‌تری وجود دارند، واشنگتن بیهوده هزینه گزافی را صرف بازگشایی مسیری می‌کند که نیازی به گشودن آن نیست.
منبع: ایرنا
ثبت دیدگاه