تصور کنید که وقتی برای بررسی یک کتاب وارد کتابخانه می‌شوید، ببینید تمام قفسه‌های کتابخانه خالی است. تصور کنید وقتی فرزندتان را به موزه می‌برید، ببینید که همه برنامه‌ها لغو شده‌اند و درهای موزه قفل است. تصور کنید در یک جامعه روستایی بدون امکانات و بدون دبیرستان زندگی می‌کنید که امور آموزشی‌اش تنها توسط یک موزه محلی ارائه می‌شود که اکنون تعطیل شده؛ یا تنها دسترسی شما به اینترنت کتابخانه‌ای است که با حکم سیاسی بسته شده است. تصور کنید می‌خواهید در دانشگاه در مورد حقوق مدنی، مشارکت زنان در علم یا هولوکاست تدریس کنید، با این حال به‌تان گفته‌اند که این داستان‌ها «تفرقه‌افکن» و ممنوع است.
این جور بحث‌ها حالا دیگر تصور و فرض نیستند. این دقیقا مسیری است که آمریکا در حال حاضر در حال طی کردن آن است.
فرمان‌های اجرایی صادر شده توسط دولت ترامپ در یکی دو ماه گذشته- به خصوص گنجاندن خدمات موزه و کتابخانه در میان آژانس‌های فدرال و هم‌چنین آن دستوری که با عنوان گمراه‌کننده «بازگرداندن حقیقت و سلامت به تاریخ آمریکا» صادر شده بود- تنها و تنها یک سری فرمان و دستور روی کاغذ نیستند.
بلکه این فرمان‌ها در اصل اقدامات حذفی و پاک‌کننده‌ای هستند که به طور هماهنگ و پنهانی می‌خواهند برای مردم تصمیم بگیرند که چه کسی یا چه چیزی مهم است، کلاس‌های درس را سانسور کنند و جوامع محلی را از مکان‌هایی برای یادگیری، ارتباط و یادآوری محروم کنند. چنین اقداماتی در واقع یک حمله مستقیم به دموکراسی و آینده آمریکا- یا هر کشور دیگری که در آن هم چنین اعمال و تصمیماتی صورت بگیرد- هستند. توهینی آشکار به مردمی که موزه‌ها و کتابخانه‌های خود را دوست دارند و باید خودشان تصمیم بگیرند که چه چیزی را می خواهند یاد بگیرند.
موزه‌ها و کتابخانه‌ها به میلیون‌ها نفری که به دنبال دسترسی به اطلاعات قابل اعتماد، روایت‌های تاریخی صادقانه و فضاهای امن برای پرسیدن سوالات دشوار هستند، خدمت می‌کنند. برای همین هم فرمان‌های اجرایی ترامپ در حکم خیانت به همه هستند- به ویژه خیانت به هر کودکی که در یک اردوی علمی از موزه‌ای بازدید می‌کند، هر رای‌دهنده‌ای که در کتابخانه ثبت‌نام می‌کند، هر کهنه‌سربازی که داستان خود را برای کمک به حفظ گذشته ملت با دیگران به اشتراک می‌گذارد، و در کل هر کسی که می‌خواهد فرصتی برای فکر کردن داشته باشد.
اینها فقط یک سری نهاد و برنامه نیستند. بلکه ستون‌های جامعه‌اند که گفتگوی عمومی را تقویت و تاریخ را ثبت می‌کنند. در واقع موزه و کتابخانه آخرین فضاهای واقعاً غیرحزبی هستند که به عنوان بستر دموکراسی عمل می‌کنند- و دقیقاً هم به همین دلیل است که مورد هدف قرار می‌گیرند.
فرمان اجرایی «بازیابی حقیقت» هیچ‌کس را به حقیقت نزدیک‌تر نخواهد کرد، بلکه در عوض، تلاشی است برای کنترل روایت و شکل دادن به تفکر عمومی مردم. در باورهای آزادیخواهانه مردم باید خودشان فکر کنند، بتوانند دست به انتخاب بزنند و به دیدگاه شخصی خود دست یابند. این فرمان اجرایی اما می‌خواهد داستان‌های زنان، سیاه‌پوستان آمریکایی، جوامع بومی، مهاجران، اقلیت‌های جنسیتی و دیگرانی را که تاریخ‌شان فعالانه سرکوب شده است، پاک کند و درک تاریخ کامل آمریکا را غیرممکن کند!
بنابراین بیراه نیست اگر بگوییم فرمان‌های اجرایی ترامپ به دنبال کنترل تاریخ و همراه با آن، کنترل آینده دموکراسی هستند.
منبع: شفقنا
ثبت دیدگاه