«عبدالباری عطوان» تحلیلگر فلسطینی با اشاره به این موضوع در رای الیوم آورده است: یسرائیل کاتس، وزیر جنگ اسرائیل، در بیانیه‌ای که توسط رسانه‌های رسمی این رژیم منتشر شد، به وضوح این استراتژی را بیان کرد و گفت: «تازمانی که فعالیت تروریستی علیه اسرائیل سازماندهی می شود، جولانی، رهبر اسلام‌گرای تندرو، جنگنده‌های نیروی هوایی ما را در آسمان خواهد یافت که اهداف دشمن را هدف قرار می‌دهند.» وی افزود: «ما اجازه نخواهیم داد سوریه تهدیدی برای اسرائیل باشد.»
بزرگ‌ترین نگرانی رژیم اشغالگر و شهرک نشینان آن این است که سوریه به پایگاهی عملیاتی برای مقاومت عربی و اسلامی تبدیل شود؛ به‌گونه‌ای که عملیات‌های فدایی علیه این رژیم از خاک سوریه آغاز گردد؛ چه در این دوره، چه در دوره‌های آینده. احتمال اینکه سوریه به جبهه‌ای برای مقاومت علیه اسرائیل تبدیل شود، مشابه آنچه در دهه‌های هفتاد و هشتاد میلادی در لبنان و پیش از آن در اردن رخ داد، همچنان قوی است. ملت سوریه، فلسطین را بخشی از مسئله خود و امتداد جغرافیایی و قومی خود می‌داند. این مسئله تفسیری برای این پرسش است که چرا مردم و رهبری سوریه بیش از هفتاد سال است که با تمام اشکال عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی مخالفت کرده‌اند. سوریه اکنون مملو از سلاح و مبارزان ورزیده است؛ حدود نیم میلیون نیروی آموزش‌دیده و آماده که در انتظار لحظه‌ای هستند تا علیه اشغالگران به پا خیزند.
ما با نظریه‌ای که برخی رسانه‌های اسرائیلی مطرح می‌کنند، مبنی بر اینکه رژیم اشغالگر از گسترش نفوذ ترکیه در منطقه و رسیدن آن به جنوب سوریه و ایجاد گروه‌های مقاومت فلسطینی اسلامی برای مبارزه با آن هراس دارد، موافق نیستیم. چراکه اولاً نظام اسلامی حاکم در ترکیه دائمی نیست و ممکن است برای همیشه در قدرت باقی نماند. ثانیاً، ترکیه طی بیش از یک قرن حتی یک تفنگ به فلسطینیان نداده است. ثالثاً، هیچ‌یک از دولت‌های متوالی ترکیه، چه اسلامی و چه سکولار، هیچ جنگی، مستقیم یا غیرمستقیم، با رژیم صهیونیستی انجام نداده‌اند.
اسرائیل از سوریه هراس دارد، چه عربی باشد، چه اسلامی، چه چپ گرا باشد، چه راست‌گرا. این امر، بیش از ۶۵۰ حمله هوایی این رژیم برای نابودی هواپیماها، فرودگاه‌ها، بنادر، ناوهای جنگی و تانک‌های سوریه در شب سقوط نظام بعثی سوریه را تفسیر می کند. روز دوشنبه گذشته نیز، ۲۲ جنگنده اسرائیلی به پایگاه‌های نظامی وابسته به نظام سابق در جنوب سوریه حمله کردند. این پایگاه‌ها شامل رادارها، تجهیزات شناسایی و سلاح‌های سنگین متعلق به حکومت پیشین سوریه بودند. هدف از این حملات، ایجاد یک منطقه حائل غیرنظامی در جنوب سوریه است که کمتر از ۴۰ کیلومتر با دمشق فاصله دارد، تا مانع از نزدیک شدن هر گروه مسلحی، چه وابسته به حکومت باشد و چه مخالف آن، به مرزهای اسرائیل شود. این اقدام یک اشغال آشکار و «دائمی» محسوب می‌شود.
حملات هوایی اسرائیل، چه در شمال سوریه، چه در مرکز آن و چه در جنوب، آزمون واقعی برای نظام کنونی سوریه در دمشق است که تحت رهبری «هیئت تحریر الشام» و رئیس آن «احمد الشرع» و متحدانش اداره می‌شود. انتقادهایی که پیشتر مخالفان از نظام سابق به دلیل عدم واکنش به این تجاوزات مطرح می‌کردند، اکنون متوجه احمد الشرع خواهد شد. با این تفاوت که نظام سابق تحت محاصره شدید آمریکا، غرب و کشورهای عربی بود، اما نظام کنونی از حمایت و پشتیبانی همین کشورها و حتی روسیه برخوردار است. این کشورها از به قدرت رسیدن وی استقبال کرده، درهای پایتخت‌های خود را به روی او گشوده و برای وی فرش قرمز پهن کرده‌اند.
محوریت حقیقی عزت و کرامت عربی و اسلامی، مسئله عادلانه فلسطین است. شاخص اصلی آن، مقاومت در برابر دشمن صهیونیستی و اشغال سرزمین‌ها و مقدسات اسلامی است.
هر نظام عربی که در برابر اشغالگری ایستادگی نکند و از مقاومت فلسطین که «طوفان الاقصی» را به‌عنوان پیروزی عصر رقم زد، حمایت نکند، هرگز روی امنیت و ثبات را نخواهد دید، چه در سوریه باشد، چه در هر کشور عربی دیگر. این امر، دیر یا زود، محقق خواهد شد، حتی اگر آن نظام از حمایت استعماران غربی و دولت‌های آن برخوردار باشد.
اما رژیم اشغالگری که همچنان مرتکب جنایات جنگی، نسل‌کشی و پاک‌سازی قومی می‌شود و جنگ گرسنگی را علیه مردم ما در نوار غزه به راه انداخته است، باید بداند که شمارش معکوس برای شکست بزرگ آن آغاز شده و این روند به‌سرعت در حال پیشرفت است و روزها پیش روی ماست.
منبع: شفقت به نقل از رای الیوم
ثبت دیدگاه