نشریه فارن‌پالیسی با اشاره به این که «محور پکن‌مسکو این‌بار بسیار بسیار قوی‌تر از همیشه است»؛ به صراحت بر این واقعیت تاکید کرده که «همکاری و اتحاد چین و روسیه نه‌تنها در قیاس با اتحاد یا شراکت جمهوری خلق چین و اتحاد جماهیر شوروی تنگاتنگ‌تر و مستحکم‌تر است؛ بلکه به نظر می‌رسد که دلیلی برای انشعاب و جدایی این دو کشور از همدیگر نیز- حداقل به این زودی- وجود ندارد».
قدرت و استحکام فزاینده همکاری و همسویی چین و روسیه- و البته نحوه مقابله با آن- یکی از مهم‌ترین مسائلی است که این روزها ذهن‌های استراتژیک غرب را به خود مشغول کرده است. نوعی اجماع عمومی در این زمینه وجود دارد [و به عبارتی عموم مردم جهان این موضوع را می‌دانند] که پکن و مسکو از سال ۲۰۲۲ یا به طور دقیق‌تر از زمان آغاز جنگ روسیه در اوکراین، به دلیل حمایت‌های اقتصادی و تکنولوژیکی چین- که ارزش و اهمیتی حیاتی برای تلاش‌های جنگی روسیه دارد- به یکدیگر نزدیک‌تر شده‌اند.
ولی با این حال هنوز بحث‌های زیادی در این مورد وجود دارد- که رابطه چین و روسیه واقعاً چه قدرت و استحکامی دارد و عامل و باعث ایجاد و دوام و بقای آن چه چیزی می‌تواند باشد. به هر حال تاریخ اختلافات [ایدئولوژیک و مرزی] پرشمار این دو کشور باعث شده که هنوز و هم‌چنان بی‌اعتمادی متقابل در میان این دو قدرت بزرگ عمیق باشد؛ و هم‌چنین این موضوع نیز مشخص نیست که مسکو با وابستگی فزاینده خود به چین چگونه کنار می‌آید و چه قدر با این موضوع راحت است. در نقطه مقابل؛ پکن نیز به نوبه خود، به دلیل جنگ روسیه در برابر اتحادیه اروپا که یکی از بزرگ‌ترین شرکای تجاری این کشور شناخته می‌شود در موقعیت نامناسب و دشواری قرار گرفته است.
به نظر می‌رسد که برخی از استراتژیست‌های غربی امیدوارند این نارضایتی‌ها به نوعی به انشعاب و جدایی چین و روسیه منجر شود- که برای خیلی‌ها یادآور شکاف و اختلافات معروف چین و اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ خواهد بود. با این حال قدرت و استحکام رابطه این دو قدرت چنین امیدی را تا حد زیادی بی‌پایه و بی‌منطق جلوه می‌دهد.
منبع: شفقنا
ثبت دیدگاه