با توجه به انتخاباتی که در پیش است به نظر می‌رسد در حوزه سیاست خارجی چنانچه دولتمردان آینده چه رئیس جمهور و چه وزیر خارجه برخی از رویکردهایی که در دولت سیزدهم و دولت‌های قبلی که کم و بیش به آن پرداخته بودند اما در دولت سیزدهم جواب داد ازسوی دولت آینده دنبال شود می‌توانیم دستاوردهای خوبی در حوزه سیاست خارجی داشته باشیم.
اولین رویکرد تقویت روابط با کشورهای همسایه در چارچوب سیاست همسایگی است، روند خوبی که برای تقویت با همسایگان در دولت سیزدهم آغاز شد کماکان در دستور کار دولت آینده نیز قرار داشته باشد. ایران به عنوان پل متصل کننده آسیا به اروپا برای همسایگان فرصت مغتنمی است ما هم می‌توانیم از این فرصت‌های تجاری،حمل و نقل و همچنین در حوزه انرژی با کشورهای همسایه استفاده کنیم و در بعد امنیتی هم میتوان چنین همکاری‌های مشترکی را در زمینه مبارز با تروریسم و … داشته باشیم.
موضوع بعدی رویکرد نگاه به شرق است؛ با توجه به خصومت‌هایی که آمریکا و همپیمانان اروپایی‌اش نسبت به ایران داشتند به نظر نمی‌رسد در آینده نزدیک شاهد برطرف شدن این خصومت‌ها باشیم بنابراین نگاه به شرق سازنده است و می توان در دو حوزه جغرافیایی و سیاسی به اهمیت آن پرداخت.
در حوزه جغرافیایی کشورهایی که در شرق ایران به ویژه شرق آسیا قرار دارند از جمله چین،ژاپن،کره جنوبی و در مورد در مفهوم سیاسی نیز کشورهایی که با غرب مخالفت دارند و مخالف یکجانبه گرایی غرب هستند.
موضوع بعدی تقویت نفوذ و حوزه ایران در غرب آسیا است که بسیار اهمیت دارد و باعث قدرتمندتر شدن ایران و کشورهای این حوزه در چارچوب محور مقاومت شده و با سلطه‌گری و تروریسم مقابله کردیم و توفیقات بسیاری نیز حاصل شده است. مسئله تقویت محور مقاومت باید در دستور کار دولت آینده باشد.
موضوع بعدی این است که باید کماکان مذاکرات۱+۴ را با هدف رفع تحریم‌ها و به صورت عزتمندانه دنبال کنیم.
به نظر می‌رسد تقویت دیپلماسی اقتصادی نیز باید مورد توجه دولتمردان آینده قرار گیرد و برای دیپلماسی فعال بسترسازی برای بخش خصوصی در کشورها داشته باشیم تا بتوانیم از طریق دولت‌ها نیز هم در زمینه فروش نفت و هم احداث خط ریلی و جاده‌ای بسترسازی مناسبی برای توسعه همکاریی های اقتصادی با کشورهای دوست فراهم کنیم.
منبع: کافه دیپلمات
ثبت دیدگاه