روزنامه ایندیپندنت انگلیسدر گزارشی نوشت: اوایل فوریه، کاخ سفید به‌طور رسمی از سرگیری سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران را اعلام کرد، رویکردی که در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ برای برخورد با برنامه هسته‌ای ایران و حضور منطقه‌ای آن از طریق اعمال فشار سیاسی و تحریم‌هایی که صادرات نفت این کشور را هدف قرار می‌داد، اتخاذ شد.
اما در شرایطی که روابط ایالات متحده با برخی از نزدیک‌ترین متحدانش از جمله کانادا، بریتانیا، فرانسه و آلمان در هفته‌های اخیر به دلیل لحن توهین‌آمیز کاخ سفید و تهدیدهای مکرر برای الحاق همسایه شمالی آمریکا تیره شده است، اثربخشی راهبردی که در بطن خود بر همکاری بین‌المللی متکی است، در معرض خطر قرار دارد.
پس از چهار سال ریاست جمهوری جو بایدن، سیاست «فشار حداکثری» همچنان در بین جمهوری‌خواهان و حتی برخی دموکرات‌های میانه‌رو و محافظه‌کار محبوبیت دارد. بخشی از این محبوبیت ناشی از عدم توانایی بایدن در ارائه یک چشم‌انداز و راهبرد منسجم بود، اما همچنین تلاش‌های او برای رسیدن به نسخه‌ای بهبود یافته از توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ را که محدودیت‌هایی بر غنی‌سازی اورانیوم ایران اعمال می‌کرد، مختل کرد.
سناتور سابق آمریکا: باید مدام در حال نظارت و تنظیم چگونگی اجرای تحریم‌ها باشیم، چون ایران از راه‌های جدید برای دور زدن تحریم‌ها استفاده می‌کنند.
رئیس‌جمهور چهل‌وششم ایالات متحده بسیاری از تحریم‌هایی را که در دوره اول ترامپ وضع شده بود، حفظ کرد اما علی‌رغم اعتراضات وزارت خارجه بایدن اجرای آن‌ها را کاهش داد. در دوره ریاست جمهوری بایدن، صادرات نفت ایران دوباره افزایش یافت و تا زمان انتخابات نوامبر به ۳/۴ میلیون بشکه در روز، یعنی نزدیک به سطح پیش از تحریم‌ها، رسید. ایران همچنین در دوره بایدن روابط خود را با عربستان سعودی عادی کرد، توافقی که با میانجی‌گری چین حاصل شد.
«سام براونبک»، سناتور سابق و از چهره‌های تندرو ضد ایران که در دوره اول ترامپ به‌عنوان سفیر فعالیت می‌کرد، در مصاحبه‌ای با ایندیپندنت درباره اجرای تحریم‌ها ادعا کرد: باید دائماً در این زمینه فعال بود، زیرا افرادی که به دنبال دور زدن تحریم‌ها هستند، همیشه راه‌های جدیدی پیدا می‌کنند. باید مدام در حال پیشرفت، نظارت و تنظیم چگونگی اجرای تحریم‌ها باشیم، چون آن‌ها از راه‌های ثانویه و ثالث برای دور زدن آن‌ها استفاده می‌کنند. چین و روسیه در کنار ایران هستند و سعی دارند راه‌های دیگری برای فروش نفت پیدا کنند.
یک ماه پس از بازگرداندن سیاست «فشار حداکثری» در فوریه، وزارت خزانه‌داری ایالات متحده ده‌ها هدف را که در تلاش برای کمک به صادرکنندگان ایرانی در دور زدن تحریم‌های آمریکا نقش داشتند، شناسایی کرد. اما در میان پیامدهای دیدار فاجعه‌بار ترامپ با «ولادیمیر زلنسکی» و از سرگیری جنگ تجاری او با متحدان آمریکا، برخی نگرانند که شکاف‌های فزاینده بتواند بر تلاش‌های نظارت بر دور زدن تحریم‌ها تأثیر منفی بگذارد. بر اساس تحلیل اندیشکده «بیکر» اروپا محتمل‌ترین مسیر برای همکاری بین‌المللی در زمینه اجرای تحریم‌هاست.
«برد شرمن»، نماینده ارشد دموکرات در کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان در این خصوص ادعا می کند: قطعاً طرفدار جنگیدن با کل دنیا به‌طور همزمان نیستم. باید اولویت‌بندی کرد و برنامه هسته‌ای ایران باید یکی از بالاترین اولویت‌ها باشد. انزواگرایی آمریکا می‌تواند اهداف مشترک را به خطر بیندازد، ما به همه دوستانی که می‌توانیم پیدا کنیم نیاز داریم و من مطمئن نیستم که دوستان سنتی خود را حفظ کرده باشیم.
برخی تحلیلگران اما خوش‌بین باقی مانده‌اند. آن‌ها معتقدند که سیاست ایران همچنان نقطه‌ای روشن در روابط ایالات متحده و اروپا است، جایی که هر دو طرف می‌توانند به توافق برسند، همان‌طور که در دوره ریاست جمهوری بوش پس از ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاد.
«مایکل سینگ»، مدیر اندیشکده «واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک» در این خصوص ادعا می‌کند: اروپا همچنان از طریق اعمال مجدد فشار تحریمی، اهرم فشاری موقت در اختیار دارد، این چیزی است که ایران می‌خواهد از آن اجتناب کند، و این فشار دیپلماتیک در کنار فشار اقتصادی و نظامی آمریکا و اسرائیل می‌تواند تهران را به میز مذاکره بکشاند. اما این یک دارایی در حال از بین رفتن است و مکانیزم «اسنپ‌بک» در اکتبر امسال منقضی می‌شود.
«سام براونبک» براین باور است که اروپا باید اختلافات خود را با ترامپ کنار بگذارد و بر جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای تمرکز کند، او معتقد است یا الان اقدام می‌کنیم یا با یک ایران هسته‌ای مواجه می‌شویم. اروپا ممکن است از ترامپ ناراضی باشد اما برای اروپا ایران هسته‌ای چشم‌اندازی وحشتناک است.
منبع: ایرنا
ثبت دیدگاه