این مطلب که با تیتر «مذاکرات مربوط به غرامت‌های روسیه و امتیازات اوکراین پوتین را جسورتر خواهد کرد» منتشر شده؛ با اشاره به آسیب‌هایی آغاز می‌شود که اوکراین در جریان جنگ سه‌ساله‌اش با روسیه متحمل شده است: «مقاومت نزدیک به هزار روزه اوکراین در برابر ارتش متجاوز روسیه هزینه‌های زیادی برای این کشور به همراه داشته است».
جای تعجبی ندارد که شماری از متحدان کی‌یف آماده اتخاذ رویکردی انعطاف‌پذیرتر- در مقابل روسیه- برای پایان دادن به جنگ هستند. این دیدگاه می‌توانست مذاکراتی را که- پیش از این‌که پرزیدنت جو بایدن سفر برنامه‌ریزی شده‌اش را به‌خاطر طوفان میلتون در آمریکا لغو کند- قرار بود روز شنبه در آلمان برگزار شود، نتیجه‌بخش‌تر کند.
این روزها ولودیمیر زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین که تلاش می‌کند حمایت جهان از «طرح پیروزی» برای اوکراین و نیروهای نظامی‌اش در شرق اوکراین را به دست آورد، لحظات دشواری را می‌گذراند.
به خصوص که این روزها تمرکز ایالات متحده آمریکا بیشتر روی انتخابات ریاست‌جمهوری ماه آینده‌اش است که نتیجه‌اش می‌تواند حمایت‌ها و کمک‌های آینده به اوکراین را تحت تاثیر قرار دهد. برخی از متحدان اروپایی اوکراین هم شروع کرده‌اند به شک و تردید در ادامه حمایت از کی‌یف- در جنگی که هیچ نشانی از پایان ندارد.
در حالی که هنوز امتیازات، غرامت‌ها و حتی تعهدات خاصی برای طرفین جنگ ذکر نشده است، اما صحبت‌های درگوشی زیادی شنیده می‌شود که اوکراین در ازای پایان دادن به جنگ- و در واقع پذیرش این که در حال حاضر قادر به بیرون کردن نیروهای روسیه از مناطق اشغالی نخواهد بود- به‌طور بالقوه می‌بایست تضمین‌های امنیتی زیاد و قدرتمندی درخواست کرده باشد.
این درخواست‌ها و تضمین‌ها که حتی می‌تواند عضویت در ناتو را نیز شامل باشد؛ برای خیلی‌ها
یادآور تجربه آلمان در زمان تقسیم به دو بخش غربی و شرقی در بحبوحه جنگ سرد است. دیگران البته فعلاً نمی‌خواهند تا این حد پیش بروند و ایالات متحده آمریکا هم که تاکنون تا حد زیادی سعی کرده تعهدی بابت عضویت حتمی و قطعی در ناتو ندهد.
هم‌زمان؛ ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه هیچ نشانه‌ای از تمایل احتمالی خود نسبت به حضور پشت میز مذاکره نشان نمی‌دهد. صحبت در مورد امتیازات و تعهدات طرفین به احتمال زیاد تنها و تنها می‌تواند کرملین را به این اطمینان برساند که می‌تواند در اوکراین بر غرب قایق آید، و از این نظر جرات و جسارت بیشتری به پوتین بدهد.
به هر حال پوتین بدون این که مجبور به پرداخت هزینه زیادی شده باشد، بخش‌هایی از گرجستان را که در سال ۲۰۰۸ تصرف کرده بود، هم‌چنان در اختیار دارد. او در سال ۲۰۱۴ هم بعد از این که کریمه را ضمیمه خاک روسیه کرد و باعث شعله‌ور شدن درگیری‌های پردامنه شرق اوکراین شد، چندان واکنشی از سوی ایالات متحده و اروپا ندیده است.
به‌رغم تمام طرح‌ها و برنامه‌ها و به اصطلاح بازی‌های جنگی که برای پایان دادن به درگیری کنونی مطرح شده؛ سوال اساسی و کلیدی می‌تواند این باشد که آیا متحدان اوکراین هم‌چنان اجازه خواهند داد ولادیمیر پوتین از حملات نظامی خود سود ببرد؛ و البته چنین رفتاری چه هزینه‌ای در آینده برای آن‌ها خواهد داشت؟
منبع: شفقنا
ثبت دیدگاه